Τον τελευταίο καιρό, το ονειρικό τοπίο του St. Barts θεωρείται ο πιο in προορισμός για τους κοσμικούς των ΗΠΑ και όχι μόνο. 25 τετραγωνικά χιλιόμετρα έκτασης, 22 ειδυλλιακές παραλίες, ένας αριθμός πολυτελών μπουτίκ και ξενοδοχείων, εκατοντάδες παραδοσιακά σπιτάκια και πανέμορφοι μυστικοί κήποι συνθέτουν μία μαγευτική τοποθεσία.
Το νησί του Αγίου Βαρθολομαίου, όπως είναι η επίσημη ονομασία του, δημιουργήθηκε από μία ισχυρή έκρηξη ηφαιστείου και από τότε έχει πολλάκις χαρακτηριστεί «το διαμάντι της Καραϊβικής».
Ευτυχία, διασκέδαση, πολυτέλεια, ζεστασιά. Αυτά υπόσχεται το St. Barts και με αυτά υποδέχεται τους απανταχού επισκέπτες. Το νησί εντυπωσιάζει με τα σχεδόν «ζωγραφιστά» τοπία του και την ποικιλία των προτεινόμενων απολαύσεών του. Είτε αν κάποιος έχει ανάγκη απλά να χαλαρώσει κάτω από τον ήλιο χωρίς να κάνει τίποτα άλλο, είτε αν προτιμά να πάρει μία γεύση περιπέτειας, εξερευνώντας τα μυστικά και «απάτητα» μονοπάτια του νησιού, είτε αν, τέλος, θελήσει να «χαθεί» στους ξέφρενους ρυθμούς της διασκέδασης που προσφέρεται άπλετα στο θέρετρο, ένα είναι σίγουρο. Το St. Barts θα τον αποζημιώσει.
Λίγο πιο διακριτικό αλλά σε καμία περίπτωση ανεπαρκές είναι το ζεστό καλωσόρισμα και το πλατύ χαμόγελο των ανθρώπων του νησιού, καθώς και το κέφι και η ηρεμία που οι ίδιοι εμπνέουν. Μία διαμονή στο St. Barts αναμφισβήτητα αφήνει μία γλυκιά ανάμνηση από χαλαρές τροπικές βραδιές, οι οποίες «χορεύουν» στους ρυθμούς της παραδοσιακής αυθεντικής μουσικής και είναι «ντυμένες» με τις πικάντικες γεύσεις της Καραϊβικής, «Τεμπέλικες» μέρες, αθλητικές μέρες, περιπετειώδεις μέρες, glamorous μέρες… Όλες μπορούν να υπάρξουν εδώ, στην πιο ολοκληρωμένη μορφή τους.
ΑΠΟΔΡΑΣΗ Σ’ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑΣ
Ο Άγιος Βαρθολομαίος ή Σεν Μπαρτελεμί, γαλλικά Saint Barthélemy (Γαλλικές Αντίλες), είναι πρώην σουηδική αποικία και σήμερα ένα προτεκτοράτο της Γαλλίας που αποτελείται κυρίως από την νήσο του Αγίου Βαρθολομαίου και διάφορες άλλες νησίδες. Είναι μια από τις τέσσερις περιοχές στα Νησιά Λιγουάρ της Καραϊβικής που αποτελούν τις Γαλλικές Δυτικές Ινδίες.
Το νησί κοσμούν 22 πανέμορφες παραλίες με λευκή άμμο, ανάμεσα στις οποίες βρίσκουμε τις φημισμένες Bay of St. Jean, Anse des Cayes, Anse des Flamands, Colombier, Corossol, the Salines, Lorient, Toiny. Ήρεμες ή άγριες, κοσμικές ή ερημικές, οι «playas» του St. Barts κλέβουν την παράσταση.
H περιοχή συνδυάζει με μοναδικό τρόπο τα ξεχωριστά εκείνα γνωρίσματα της Καραϊβικής και της Γαλλίας. Οι επισκέπτες λατρεύουν να μένουν όλη μέρα στην παραλία, να παίρνουν μία γεύση από την τελευταία λέξη της γαλλικής μόδας και να απολαμβάνουν το ηλιοβασίλεμα, ενώ αφήνονται στη γευστική πανδαισία των παραδοσιακών tapas, στο λιμάνι Gustavia Harbor.
Το μόνο πρόβλημα που έχουν είναι ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να διαλέξουν ανάμεσα στα 100 εξαιρετικά εστιατόρια του θερέτρου.
Την ίδια στιγμή οι επισκέπτες δεν διστάζουν να «περπατήσουν το νησί» σπιθαμή προς σπιθαμή για να ανακαλύψουν μόνοι τους την ομορφιά και τις απολαύσεις του.
Το St. Barths είναι ένας λοφώδης τόπος με πολλά «κρυφά» σημεία που αποκαλύπτονται σιγά-σιγά στους επισκέπτες. Η πόλη της Gustavia «τυλίγεται» απαλά γύρω από ένα «λιλιπούτειο» λιμάνι, στο οποίο δεσπόζει ένας εντυπωσιακός «στόλος» ιδιωτικών γιοτ αλλά και μικρές ψαρόβαρκες. Βungalows με κόκκινες στέγες στολίζουν τους μικρούς λοφίσκους. Αλλά και η κουζίνα είναι εξαιρετική, ακολουθώντας σε μεγάλο βαθμό τους κανόνες της gastronomie francaise και αποτελώντας ένα ακόμα μέρος του γαλλικού savoir vivre που γίνεται αντιληπτό σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη του νησιού.
Όσοι γνωρίζουν το νησί εδώ και πολύ καιρό μιλάνε με νοσταλγία για το παλιό, ήσυχο Saint Barts, πολύ πριν μετατραπεί στο πιο κοσμικό θέρετρο της Καραϊβικής. Είναι αλήθεια ότι αυτή η έντονη «ζήτηση» έχει επιταχύνει τόσο πολύ τους ρυθμούς της ζωής, που οι ντόπιοι ακόμα δεν έχουν καταφέρει να προσαρμοστούν πλήρως. Ωστόσο η «ολοκληρωτική παράδοση» του νησιού στους νόμους της «ανελέητης» ανάπτυξης δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το μεγαλύτερο ξενοδοχείο του νησιού, το Guanahani, έχει συνολικά λιγότερα από 100 δωμάτια. Τα υπόλοιπα δωμάτια του νησιού είναι μοιρασμένα σε περίπου 40 μικρότερα ξενοδοχεία και bungalows. Πάνω από τους μισούς επισκέπτες του St. Barts μένουν σε ιδιωτικές βίλες. Επιπλέον η άφιξη στο νησί γίνεται με πολύ μικρά αεροσκάφη, τα οποία εκτελούν μεν τακτικά δρομολόγια αλλά προσγειώνονται σε ένα αεροδρόμιο που μάλλον παραπέμπει σε «χωράφι».
Πάντως η νυχτερινή ζωή στην περιοχή δείχνει να έχει πάρει «τα πάνω της» τελευταία. Εκτός από τα περίφημα εστιατόρια, όπου κάποιος μπορεί να απολαύσει ένα υπέροχο δείπνο, υπό τους ήχους των κυμάτων, το νέο hot spot του νησιού είναι σίγουρα τα εντυπωσιακά night clubs, τα οποία προσκαλούν τους επισκέπτες σε έναν απολαυστικό μαραθώνιο χορού και διασκέδασης μέχρι πρωίας.
Τελειώνοντας, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι το Saint Barts είναι ένα duty-free λιμάνι και όσοι επιθυμούν να ψωνίσουν δεν θα απογοητευτούν σε καμία περίπτωση από την ποικιλία των καταστημάτων και των μπουτίκ, τα οποία φιλοξενούν ρούχα γνωστών σχεδιαστών σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές. Από μικρά, γωνιακά μαγαζάκια στον δρόμο που πουλάνε τοπικά προϊόντα, μέχρι τις πιο πολυτελείς μπουτίκ γαλλικής haute couture, το shopping στο νησί γίνεται μία ακόμα μοναδική εμπειρία.
ΤΟ SAINT BARTS ΜΕΣΑ ΑΠO ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
O Χριστόφορος Κολόμβος ανακάλυψε πρώτος το νησί –το οποίο τότε ονομαζόταν Ouanalao από τους γηγενείς Ινδιάνους- το 1493. Του έδωσε το όνομα του αδελφού του, Βαρθολομαίου. Η πρώτη ομάδα Γάλλων αποίκων έφτασε στην περιοχή το 1648, συνεπαρμένη από την ονειρική τοποθεσία αλλά όλα τα μέλη της εξοντώθηκαν από τους Caribs, οι οποίοι τότε έλεγχαν απόλυτα την ευρύτερη περιοχή. Μία ακόμα μικρή ομάδα από τη Νορμανδία και τη Βρετάνη έφτασε το 1694. Αυτή τη φορά, οι άποικοι εγκαταστάθηκαν με επιτυχία με τη βοήθεια των Γάλλων πειρατών, οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν τη στρατηγική τοποθεσία του νησιού και το προστατευμένο λιμάνι. Το 1784 οι Γάλλοι παραχώρησαν το νησί στον βασιλιά Γκουστάβο 3ο της Σουηδίας, με αντάλλαγμα τα δικαιώματα του λιμανιού του Γκέτεμποργκ.
Ο βασιλιάς ονόμασε την πρωτεύουσα Gustavia, κατασκεύασε δρόμους, έχτισε τρία φρούρια και μετέτρεψε την κοινότητα σ’ ένα κερδοφόρο ελεύθερο λιμάνι. Το νησί ήκμασε ως ναυτιλιακό και εμπορικό κέντρο μέχρι τον 19ο αιώνα, όταν οι σεισμοί, οι φωτιές και οι τυφώνες έφεραν οικονομική καταστροφή. Πολλοί κάτοικοι έφυγαν σε αναζήτηση νέων ευκαιριών και ο Όσκαρ ο 2ος της Σουηδίας αποφάσισε να επιστρέψει το νησί στη Γαλλία. Αφού για λίγο σκέφτηκαν να το πουλήσουν στις ΗΠΑ, οι Γάλλοι πήραν και πάλι το νησί στις 10 Αυγούστου 1877.
Η ΜΑΓΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ SAINT BARTS
Παίρνουμε ένα ηφαιστειογενές νησί και το αφήνουμε να «βράζει» κάτω από τον καυτό, τροπικό ήλιο για εκατομμύρια χρόνια
Προσθέτουμε μία μικρή ποσότητα Γάλλων ναυτικών σε αναζήτηση μίας καλύτερης ζωής
Σιγοβράζουμε για 400 ακόμα χρόνια.
Δυναμώνουμε τη φωτιά και προσθέτουμε πολυτελείς βίλες, trendy θαμώνες, κομψά μικρά ξενοδοχεία και πρώτης τάξης γαλλικά εστιατόρια.
Γαρνίρουμε με μικρές ποσότητες χαλάρωσης και γραφικής γοητείας.
