«Το θέμα δεν είναι απλώς να κατασκευάσουμε αυτοκίνητα. Είναι να το κάνουμε χρησιμοποιώντας γιαπωνέζικα εργατικά χέρια και μυαλά». Αυτό είπε ο Kiichiro Toyoda, ο «πατέρας» της ιαπωνικής αυτοκινητοβιομηχανίας, όταν ξεκινούσε να παράγει αυτοκίνητα.
Ο Kiichiro ήταν το πρώτο παιδί του Sacichi Toyoda, ο οποίος είχε εφεύρει και κατοχυρώσει τον αυτόματο αργαλειό, τα δικαιώματα του οποίου πούλησε σε μία αγγλική εταιρεία το 1929.
Ο Kiichiro σπούδασε μηχανικός σ’ ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια της Ιαπωνίας και όταν τελείωσε ξαναγύρισε στη βιομηχανία αργαλειών του πατέρα του. Διορατικός όπως ήταν διέγνωσε ότι η ζήτηση για μετάξι- και κατ’ επέκταση για αργαλειούς- θα έπεφτε σύντομα, γι’ αυτό άρχισε να αναζητεί νέες επιχειρηματικές δραστηριότητες.
Το 1921 σ’ ένα ταξίδι του στην Αμερική, ο 27χρονος Toyoda έμεινε κατάπληκτος από την ευημερία της χώρας και γενικά από τα αυτοκίνητα τα οποία ήδη ήταν προσιτά στο ευρύ κοινό.
Αν και αυτοκίνητα κυκλοφορούσαν στην Ιαπωνία από τις αρχές της δεκαετίας του 1920, εντούτοις όλα ήταν ήδη εισαγόμενα από την Αμερική. Λίγα χρόνια αργότερα η General Motors και η Ford θα άνοιγαν εργοστάσια στην Ιαπωνία, παράγοντας η καθεμιά τουλάχιστον 10.000 αυτοκίνητα ετησίως.
Το 1929 ο Toyoda ξαναπήγε στην Αμερική, αυτήν τη φορά για να παρατηρήσει τον τρόπο κατασκευής των αυτοκινήτων. Επισκέφθηκε διάφορα εργοστάσια, ανάμεσά τους και αυτό του Henry Ford, ενώ εικάζεται ότι διάβασε αρκετές φορές το βιβλίο του Ford «Σήμερα και Αύριο». Γυρνώντας πίσω στην πατρίδα του ήξερε τι ήθελε να κάνει και έθεσε ως αυτοσκοπό να κατασκευάσει το πρώτο γιαπωνέζικο αυτοκίνητο.
Με τα λεφτά που πήρε ο πατέρας του από την εφεύρεσή του, ο Toyoda άνοιξε μέσα στην υπάρχουσα επιχείρηση με τους αργαλειούς, ένα τμήμα για αυτοκίνητα, όπου άρχισε να πειραματίζεται με μηχανές Chevrolet, τις οποίες αποσυναρμολογούσε και προσπαθούσε να συναρμολογήσει ξανά, χρησιμοποιώντας τις καλύτερες πρώτες ύλες. Αυτή ήταν μία από τις βασικές αρχές του, ότι δηλαδή δεν έφτανε απλώς να αντιγράψει τα αμερικάνικα αυτοκίνητα, αλλά έπρεπε να τα βελτιώσει κιόλας.
Το 1936 το πρώτο ιαπωνικό αυτοκίνητο ήταν γεγονός. Το όνομά του ήταν Toyota Model A, ένα αμάξι που δεν υστερούσε σε τιμή και τεχνολογικά χαρακτηριστικά από τα αντίστοιχα αμερικάνικα , το οποίο είχε εντυπωσιακό αεροδυναμικό σχεδιασμό, κάτι που θα αντέγραφαν οι αμερικάνικες εταιρείες λίγο αργότερα. Την επόμενη χρονιά, ιδρύεται επίσημα η Toyota Motor Corp. στην πόλη Κορόμο (σήμερα ονομάζεται Toyota City), η οποία άρχισε να αναπτύσσεται με εντυπωσιακούς ρυθμούς την επόμενη πενταετία.
Δυστυχώς, ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και η ήττα της Ιαπωνίας είχε ως αποτέλεσμα η εταιρεία να οπισθοδρομήσει και να βρεθεί στο χείλος της καταστροφής. Το 1950 ο Toyoda οδηγήθηκε σε παραίτηση εξαιτίας της απεργίας των εργατών του, όμως ο ξάδερφός του Eiji Toyoda, που τον διαδέχτηκε φρόντισε να κρατήσει το όνειρό του ζωντανό.
Ο Toyoda ήταν ο πρώτος Ιάπωνας που πίστευε στη συνεχή αναβάθμιση της παραγωγικής διαδικασίας, λέγοντας: « Μείνε όλη μέρα στο χώρο παραγωγής και απλώς βλέπε». Ήταν ο πρώτος που πίστεψε στο εργατικό του δυναμικό και υιοθέτησε το just-in-time delivery (τα υλικά παραλαμβάνονταν την ίδια ακριβώς στιγμή που θα χρησιμοποιούνταν) σε μία προσπάθεια να περιορίσει τα αποθέματα και τις σπατάλες, ενώ πίστευε ότι βασική προτεραιότητα ήταν η ικανοποίηση του πελάτη.
Δυστυχώς, όμως, δεν έζησε πολύ για να εκπληρώσει το όνειρό του, αφού το πρώτο ιαπωνικό αυτοκίνητο για τον μέσο καταναλωτή, το Toyopet Crown, βγήκε το 1955, τρία μόλις χρόνια μετά τον θάνατό του.
Αν και το Crown απέτυχε στην Αμερική ως αργό, εντούτοις τα επόμενα μοντέλα είχαν σαφώς καλύτερη τύχη. Το Corona το 1965 και το Corolla τρία χρόνια αργότερα, ήταν τόσο επιτυχημένα που από το 1975 κατέστησαν την Toyota πρώτη σε πωλήσεις ξένων αυτοκινήτων στην Αμερική.
Ο Kiichiro Toyoda δικαιώθηκε, έστω και μετά θάνατον, αφού πίστευε ότι δεν υπήρχε λόγος να ανταγωνιστεί ευθέως τη General Motors και τη Ford κατασκευάζοντας μεγάλα αυτοκίνητα, αλλά σχετικά μικρά (compact).
Τώρα αν αναρωτηθήκατε πώς το επώνυμο Toyoda έγινε Toyota η απάντηση έχει να κάνει με τα νούμερα. Στην ιαπωνική γλώσσα το Toyoda έχει 10 γράμματα, σε αντίθεση με το Toyota που έχει 8, ένα νούμερο που στην Ιαπωνία θεωρείται τυχερό και συμβολίζει το άπειρο, το απεριόριστο.
Έτσι λοιπόν από το 1937 ο «πατέρας» του γιαπωνέζικου αυτοκινήτου ονόμασε την επιχείρησή του Toyota, πιστεύοντας ότι το 8 θα έφερνε απεριόριστη τύχη στην οικογένεια και την επιχείρησή του…
