Η ανεύρεση νέων πελατών –άρα η άνοδος του τζίρου μιας επιχείρησης– αποτελεί ουσιαστικό παράγοντα μείωσης του κόστους, ειδικότερα δε σήμερα, που οι ρυθμοί της παγκοσμιοποίησης επιταχύνονται.
Έτσι, στο μέτρο που οι εταιρείες επεκτείνονται σε όλο τον πλανήτη –και κυρίως στις ραγδαίως αναπτυσσόμενες οικονομίες της Βραζιλίας, της Ρωσίας, της Ινδίας και της Κίνας, γνωστές και ως χώρες BRIC από τα αρχικά τους στα αγγλικά– σύμφωνα με την 9η Ετήσια Παγκόσμια Έρευνα της PricewaterhouseCoopers για τα ανώτατα στελέχη (CEO), ο πρωταρχικός τους πλέον σκοπός είναι η ανεύρεση νέων πελατών, και όχι μόνον οι περικοπές κόστους.
Σχεδόν τα δύο τρίτα των 1.410 ανωτάτων στελεχών, και Ελλήνων CEO περιλαμβανομένων, που συμμετείχαν στην έρευνα, πιστεύουν ότι η παγκοσμιοποίηση θα έχει θετικές επιπτώσεις στις επιχειρήσεις τους τα επόμενα τρία χρόνια.
Τα ανώτατα στελέχη (64%) αναφέρουν την πληθώρα νομοθετικών ρυθμίσεων ως τον κυριότερο φραγμό για την παγκοσμιοποίηση, ενώ ακολουθούν οι εμπορικοί φραγμοί/προστατευτισμός (63%), η πολιτική αστάθεια (57%) και τα κοινωνικά ζητήματα (56%). Η τρομοκρατία (48%) και η οργανωμένη αντίσταση στην παγκοσμιοποίηση (21%) βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις της λίστας με τα προβλήματα που συναντά η επέκταση των εταιρειών σε παγκόσμιο επίπεδο.
«Η μείωση του κόστους δεν αποτελεί πλέον τον μοναδικό σκοπό της παγκοσμιοποίησης. Στην νέα φάση της παγκόσμιας επέκτασής τους, οι εταιρείες εστιάζουν στην ανεύρεση και εξυπηρέτηση νέων πελατών στις αναπτυσσόμενες αγορές όλου του κόσμου», δηλώνει ο Samuel A. Di Piazza Jr., πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της PricewaterhouseCoopers.
«Οι οικονομίες των χωρών BRIC θεωρούνταν κάποτε κατά βάση πηγές παραγωγής χαμηλού κόστους.
Ωστόσο, σήμερα προσφέρουν σημαντικές ευκαιρίες ανάπτυξης, τόσο για πολυεθνικές όσο και για τοπικές εταιρείες, ενώ συγχρόνως παράγουν μία νέα γενιά σοβαρών ανταγωνιστών σε διεθνές επίπεδο», προσθέτει.
Αυτό είναι ιδιαιτέρως σημαντικό, διότι η διεθνής οικονομία βρίσκεται σε φάση σημαντικών ανακατατάξεων. Συνολικά, το 71% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι η εταιρεία τους σχεδιάζει να δραστηριοποιηθεί σε μία τουλάχιστον από τις χώρες BRIC κατά τα τρία επόμενα χρόνια. Όπως ήταν αναμενόμενο, το 78% αυτών των ανωτάτων στελεχών επιλέγει την Κίνα ως την αγορά που προσφέρει τις περισσότερες ευκαιρίες· έπονται η Ινδία (64%), η Ρωσία (48%) και η Βραζιλία (46%).
Οι CEO πιστεύουν ότι η Κίνα (52%) και η Ινδία (28%) αποτελούν τις σοβαρότερες ανταγωνιστικές απειλές για τις άλλες αγορές. Τα ανώτατα στελέχη των χωρών BRIC προσδιόρισαν το ανταγωνιστικό τους πλεονέκτημα στην ποιότητα και την παραγωγικότητα του εργατικού δυναμικού τους, καθώς και στην πολιτική σταθερότητα και την εγγύτητά τους στις μεγάλες καταναλωτικές αγορές.
Οι CEO δήλωσαν ότι η επέκταση στη Βραζιλία, τη Ρωσία, την Ινδία και την Κίνα υποκινείται από την ανάγκη να επεκταθεί η πελατειακή τους βάση και να εξυπηρετηθούν αποτελεσματικότερα οι υφιστάμενοι πελάτες τους. Ως προς τα άλλα κίνητρα για επιχειρηματική δραστηριοποίηση στις οικονομίες BRIC, προηγείται η Κίνα από πλευράς μείωσης κόστους και αυξανόμενης παραγωγικής ικανότητας.
Η Ινδία, με τα σχετικώς χαμηλά επίπεδα εργατικού κόστους, προηγείται της Βραζιλίας και της Ρωσίας ως προορισμός για μείωση του κόστους, ενώ βρίσκεται στην κορυφαία θέση αναφορικά με την πρόσβαση σε δεξαμενή ταλέντων υψηλής ειδίκευσης.
Οι ερωτηθέντες προσδιόρισαν ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων για την επίτευξη των στρατηγικών στόχων τους στις χώρες BRIC. Στην κορυφή της λίστας βρίσκεται ο σχηματισμός συμμαχιών, έπεται το άνοιγμα νέων γραφείων, η ανάπτυξη μοναδικών προϊόντων, το outsourcing, οι εξαγορές και συγχωνεύσεις, καθώς και η μεταφορά δραστηριοτήτων σε τρίτες χώρες.
Η πολυπλοκότητα που προκύπτει λόγω της αυξημένης εμπορικής δραστηριότητας στο εξωτερικό, αλλά και των γεωπολιτικών δυνάμεων, αυξάνεται μαζί με την παγκοσμιοποίηση.
Συνολικά το 77% των ανωτάτων στελεχών δήλωσε ότι το επίπεδο της πολυπλοκότητας στην εταιρεία του είναι υψηλότερο από όσο ήταν πριν από τρία χρόνια, ενώ το 27% πιστεύει ότι είναι πολύ υψηλότερο. Ωστόσο, οι διαπιστώσεις της έρευνας αποκαλύπτουν ότι οι εταιρείες δεν διαχειρίζονται πολύ καλά την πολυπλοκότητα. Λιγότερο από το 17% των ανωτάτων στελεχών χαρακτήρισε την απόδοσή του στην διαχείριση της πολυπλοκότητας ως «πολύ καλή», ανεξαρτήτως της μεθόδου μέτρησης που εφαρμόστηκε.
Επίσης, σύμφωνα με την έρευνα, οι CEO χαρακτήρισαν την επέκταση δραστηριοτήτων σε νέες χώρες (65%), τις συγχωνεύσεις και εξαγορές (65%), καθώς και την παρουσίαση νέων προϊόντων και υπηρεσιών (58%), ως παράγοντες που δημιουργούν την μεγαλύτερη πολυπλοκότητα για τις επιχειρήσεις τους.
Η ανάθεση διαδικασιών σε τρίτους προκαλεί τον μικρότερο βαθμό πολυπλοκότητας στις επιχειρήσεις τους. Οι εξωτερικοί παράγοντες που αυξάνουν ιδιαίτερα την πολυπλοκότητα περιλαμβάνουν τους διεθνείς και εθνικούς νόμους και ρυθμίσεις, τις ενέργειες των ανταγωνιστών και τις μεταβολές των απαιτήσεων των πελατών.
Σχεδόν όλοι οι ερωτηθέντες (97%) εφαρμόζουν τουλάχιστον ένα πρόγραμμα για τη μείωση της πολυπλοκότητας στην επιχείρησή τους, ενώ το 77% εφαρμόζει πέντε ή περισσότερα σχετικά προγράμματα. Τα ανώτατα στελέχη εστιάζουν τις δραστηριότητές τους για την μείωση της πολυπλοκότητας κυρίως στους τομείς της τεχνολογίας πληροφορικής (84%) και της οργανωτικής δομής (79%).
«Η πολυπλοκότητα είναι γεγονός, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αναγκαία ή ότι αυξάνει την αξία. Μετρώντας την πολυπλοκότητα και εξαλείφοντάς την εκεί όπου μειώνει την αξία, τα ανώτατα στελέχη μπορούν να δημιουργήσουν στρατηγικό πλεονέκτημα, στο πλαίσιο της αυξανόμενης παγκοσμιοποίησης της οικονομία», εξηγεί ο κ. Di Piazza.
Επίσης πολλοί CEO αναγνωρίζουν ότι η πολυπλοκότητα υπαγορεύει νέους τρόπους σκέψης, μέσω των οποίων οι προσαρμόσιμες επιχειρήσεις θα αντλήσουν οφέλη. Στο πλαίσιο αυτό, τα ανώτατα στελέχη έχουν σε γενικές γραμμές την πεποίθηση ότι η παγκοσμιοποίηση θα έχει θετικές επιπτώσεις στις επιχειρήσεις τους· η αισιοδοξία αυτή ενισχύεται καθώς περνάει ο καιρός.
Το 58% των ανωτάτων στελεχών που συμμετείχαν στην έρευνα δήλωσε ότι, βραχυπρόθεσμα, η παγκοσμιοποίηση θα έχει είτε «μάλλον θετικές», είτε «πολύ θετικές» επιπτώσεις στις επιχειρήσεις του. Το ποσοστό αυξάνεται στο 63% σε ερώτηση που αφορά το μεσοπρόθεσμο μέλλον (τρία χρόνια).
Ωστόσο, τα ανώτατα στελέχη αναφέρουν την ύπαρξη πληθώρας ρυθμίσεων ως την σημαντικότερη πρόκληση για την παγκοσμιοποίηση (64%). Άλλα εμπόδια είναι οι εμπορικοί φραγμοί/προστατευτισμός (635(, οι μεταβολές πολιτικής κατεύθυνσης/πολιτική αστάθεια (57%) και τα κοινωνικά ζητήματα (56%). Η τρομοκρατία και το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης χαρακτηρίστηκαν ως οι λιγότερο προβληματικοί φραγμοί.
Τέλος, τα περισσότερα ανώτατα στελέχη θεωρούν ότι η τόνωση της επιχειρηματικής ηθικής αποτελεί πλέον σημαντικό πλεονέκτημα για την επιχειρηματική δράση, διότι είναι παράγοντας εμπιστοσύνης. Μίας εμπιστοσύνης, η οποία πρέπει να κερδηθεί ξανά από τις επιχειρήσεις, μετά από κάποια γνωστά και θεαματικά σκάνδαλα.
