Κατάφερε να αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του. Κληρονόμησε ένα μικρό τυροκομείο, στημένο στην οροσειρά της Πίνδου και μέσα σε μερικές δεκαετίες το μετέτρεψε σε μια επιτυχημένη ανώνυμη εταιρεία, που στις αρχές του 21 αιώνα, εξάγει ελληνικό παραδοσιακό κεφαλοτύρι στο εξωτερικό.
Ο Κώστας Καράλης, είναι ένας τυπικός Ηπειρώτης, υπερήφανος για την «βλάχικη» καταγωγή του. Ακόμη και σήμερα, στα χρόνια της καταξίωσης, παραμένει πιστός στις συνήθειες που μυήθηκε στα παιδικά του χρόνια, από τον πατέρα του Σπύρο, αλλά και από το περιβάλλον του τόπου του.
Έμαθε να μην επαναπαύεται. Επένδυσε στην Ηπειρώτικη γη και δικαιώθηκε. Μεταλαμπάδευσε το μεράκι των προγόνων στα τέσσερα παιδιά του, τους συνεχιστές του οράματός του, στον 21ο αιώνα.
Η φλογέρα, είναι ακόμη και σήμερα το μεράκι του, ενώ λατρεύει τους Ηπειρώτικους παραδοσιακούς χορούς, και δεν χάνει πανηγύρι της γύρω περιοχής. Αν κάποιος έβαζε στη σειρά όλους τους τόνους τυριού που παράχθηκαν από το 1947 μέχρι σήμερα από την γαλακτοβιομηχανία ΚΑΡΑΛΗΣ, θα μπορούσε κάποιος να περπατήσει επάνω τους από την Ήπειρο μέχρι τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ακούγεται υπερβολικό, αν κάποιος δεν γνωρίζει ότι σήμερα η εταιρεία παράγει 3 εκατ. κιλά τυρί τον χρόνο! Το δημιούργημα του Κώστα Καράλη, είναι η επιτομή της οικογενειακής επιχείρησης.
Από την πρώτη δειλή προσπάθεια του πατέρα του Σπύρου, λίγο μετά την Κατοχή στο χωριό Βαθύπεδο Ιωαννίνων, με την σύσταση του πρώτου τυροκομείου, οι δυο επόμενες γενιές, αφοσιώθηκαν ολοκληρωτικά στην παραγωγή τυριού. «Όλη η οικογένεια απασχολείται στην εταιρεία, ο καθένας στον τομέα του.
Η σύζυγός μου είναι υπεύθυνη στο πρατήριο τυριών, η Ελένη, η μεγάλη μου κόρη, είναι υπεύθυνη εξαγωγών, η Γεωργία βοηθά την Γιάννα τη λογίστρια , ο Σπύρος ασχολείται με τις πωλήσεις και καλύπτει πολλές ανάγκες της δουλειάς είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό και ο Γιάννης είναι υπεύθυνος παραγωγής, σχολαστικός και πεισματάρης, ένας έμπορος που θέλει τα τυριά του να είναι πάντα τα καλύτερα.
Και τα κατάφερε, αφού σε όποιο διαγωνισμό γεύσης παίρνει μέρος η εταιρεία μας με τα προϊόντα της, αποσπά τα πιο πολλά χρυσά βραβεία», λέει ο Κώστας Καράλης, ξεδιπλώνοντας το οικογενειακό οργανόγραμμα.
Αυτή την «υποταγή» των διαδόχων του στο όραμα του, την έκτισε ο ίδιος με αργά και σταθερά βήματα. Μεταλαμπάδευσε στα παιδιά του, την μεγάλη ανησυχία του παππού τους και την συνέπεια της γιαγιάς του, που πρώτοι είδαν στο γάλα, το μέλλον της οικογένειας. Κι αν τα παιδιά ενεπλάκησαν σε μια στρωμένη επιχείρηση, ο ίδιος αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες όταν διαδέχθηκε τον πατέρα του.
«Επιστρέφοντας από τη στρατιωτική μου θητεία , η επαγγελματική δραστηριότητα για διάφορους λόγους είχε ατονήσει. Τότε πήρα τη μεγάλη απόφαση να ασχοληθώ μόνο με το τυροκομείο, μιας και πάντα μου άρεσε η δουλειά του εμπόρου.
Ο έμπορος για να ξεκινήσει κάποια δουλειά θέλει δύο βασικά πράγματα, συνέπεια και χρήμα. Μετά από ένα επαγγελματικό ναυάγιο, αν δεν έχεις κανένα από τα δύο, το μόνο που απομένει είναι η θέληση και όταν έχεις θέληση βρίσκεις και τη δύναμη».
Με αυτές τις προσλαμβάνουσες, ο επιχειρηματίας ξεκίνησε την σταδιοδρομία του με το αριστερό! Αλλά δεν πτοήθηκε. Όταν ανέλαβε ο ίδιος το μικρό οικογενειακό τυροκομείο, το 1969, μετάφερε την έδρα στην Πέτρα της Πρέβεζας και άρχισε να παράγει αποκλειστικά και μόνο κεφαλοτύρι, χρησιμοποιώντας το πρόβειο γάλα των κτηνοτρόφων από τα γύρω χωριά. Όλα άλλαξαν το 1982 «Το άνοιγμα στην αγορά των ΗΠΑ και του Καναδά έγινε το 1982 και στην Αυστραλία το 1985.
Η συνεργασία μου με αυτές τις αγορές με δίδαξε να βάζω τον πήχη συνεχώς ψηλότερα και να μην επαναπαύομαι ποτέ, να προσπαθώ πάντα για το καλύτερο», λέει ο ίδιος όταν διηγείται την καθοριστική απόφασή του να χτυπήσει την πόρτα των ελλήνων του εξωτερικού.
«Βρήκα τελικά έναν συνεργάτη στην Αμερική και αρχίσαμε εξαγωγές κεφαλογραβιέρας στις ΗΠΑ και τον Καναδά». Η διείσδυση στην αγορά της Αμερικής τον υποχρέωσε να παράγει και φέτα, την οποία ζητούσαν ιδιαίτερα οι έλληνες ομογενείς. Αυτό ήταν! Από τη Βόρεια Αμερική, επεκτάθηκε στην Αυστραλία και τα τελευταία χρόνια άνοιξε τις αγορές της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Σουηδίας και του Βελγίου. Όλα όσα πέτυχε, τα οφείλει «…στην σκληρή δουλειά και την ξαγρύπνια.
Όμως επένδυσα στην ποιότητα των προϊόντων και στους ανθρώπους. Κάθε τεχνίτης τυριών διαθέτει τη δική του δύναμη και τέχνη και πάνω από όλα το πείσμα του. Πρώτος απ όλους κάθε τεχνίτης τυριών, κάθε «μάστορας», θέλει τα δικά του τυριά να είναι τα καλύτερα».
Η γαλακτοβιομηχανία ΚΑΡΑΛΗΣ έχει πετύχει πολλά, γιατί επένδυσε στο φρέσκο ελληνικό γάλα και στις παραδοσιακές συνταγές, δουλεμένες με μεράκι, στα πιο σύγχρονα μηχανήματα. Παράγει ένα ευρύ φάσμα τυριών (κεφαλογραβιέρα, φέτα, γραβιέρα, κεφαλοτύρι, ανθότυρο, μυζήθρα) καθώς και παραδοσιακό και στραγγιστό γιαούρτι, γαλοτύρι και φρέσκο πρόβειο βούτυρο. Το 1998 εγκαινιάστηκαν οι νέες υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις 5.000 τ.μ. στη Φιλοθέη της Άρτας.
Η νέα μονάδα είχε πια τη δυνατότητα να επεξεργάζεται 80.000 κιλά πρόβειο γάλα την ημέρα. Με οργανωμένες κινήσεις εξασφάλισε το γάλα από 1600 κτηνοτρόφους. «Ο καλός επιχειρηματίας πρέπει να έχει ανήσυχο πνεύμα και συνέπεια σε όλες του τις συναλλαγές», λέει συχνά – πυκνά στα παιδιά του ο Κώστας Καράλης.
Πιστεύει στην νεανική επιχειρηματικότητα, αλλά πάντα κάτω από σοβαρές προϋποθέσεις. « Αν ερχόταν ένας νέος άνθρωπος να με συμβουλευτεί, για τα πρώτα επιχειρηματικά του βήματα, το πρώτο πράγμα που θα το ρωτούσα είναι, αν έχει όρεξη για δουλειά. Αν δεν έχει, θα του έλεγα να μην ξεκινήσει, γιατί θα πάρει και άλλους στο λαιμό του». Αυτή η προσήλωση στον στόχο, η αίσθηση του μέτρου, η επίπονη προσπάθεια και ο σεβασμός στο παρελθόν, τον ακολουθούν εδώ και τέσσερις δεκαετίες.
Η έννοια που τον εκφράζει είναι η αξιοπρέπεια. Έτσι έχτισε την εταιρεία, αυτό προσπάθησε να περάσει στους διαδόχους του. Σταθερά και πάνω απ όλα μελετημένα βήματα, με όσο το δυνατόν ελεγχόμενα ρίσκα.
Άλλωστε ο ίδιος, με την κεφαλογραβιέρα, προσπάθησε να θυμίσει στους καταναλωτές την παραδοσιακή γεύση τυριού, συνδυάζοντας την ιστορία και την παράδοση, με το διαιτολόγιο του σύγχρονου έλληνα. Τα προϊόντα της εταιρείας είναι βιολογικά, αφού προέρχονται από γάλα ζώων που διατρέφονται με ελεύθερη βόσκηση, χωρίς να χρησιμοποιούνται εντομοκτόνα, ζιζανιοκτόνα και διάφοροι ρυπαντές.
