του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
«Είμαστε τόσο γέροι όσο και οι αρτηρίες μας»
Δρ Τζέιν Ουίτκινς
«Το σώμα, ο οργανισμός μας, είναι σαν ένα κεφάλαιο. Όσο το κρατάμε καταχωνιασμένο σε κάποιο σεντούκι, δεν αποδίδει τίποτε. Αντιθέτως, είναι βέβαιο ότι θα υποτιμηθεί! Αν όμως το αξιοποιήσουμε, τότε θα αποδώσει κέρδη», γράφει ο καθηγητής και αθλητικός γιατρός Νόρμαν Πιλ.
Υπογραμμίζει δε ότι, από τα 150 χιλιόμετρα αιμοφόρων αγγείων που υπάρχουν στο σώμα μας, ένα άτομο που κάνει καθιστική ζωή χρησιμοποιεί λίγο περισσότερο από τα μισά. Έτσι, καταστρέφει το δέρμα του, δημιουργεί λιπώδη κύτταρα και καταλαμβάνεται από κόπωση, την οποία προκαλεί η λειψή ενυδάτωση του εγκεφάλου μας.
Και όμως, αρκούν λίγα λεπτά άσκησης κάθε ημέρα, για να αλλάξουν πολλά πράγματα στον οργανισμό μας. Όπως υποστηρίζουν γιατροί και άλλοι επιστήμονες, η αθλητική δραστηριότητα εξισορροπεί καλύτερα τα λίπη του οργανισμού και συμβάλλει στην πληρέστερη εκμετάλλευση των σακχάρων. Ο κίνδυνος υπέρτασης είναι διπλάσιος στα άτομα που κάνουν καθιστική ζωή, από ότι σε εκείνα που ασκούνται.
Όπως αναγνωρίζουν οι γιατροί, ακόμη και ύστερα από πολλά χρόνια καθιστικής ζωής, δεν είναι ποτέ αργά για κάποιον να αρχίσει να ασκείται, χωρίς, φυσικά, να ελπίζει ότι θα αποκτήσει σώμα εικοσάχρονου.
Όμως, είναι σίγουρο ότι θα βελτιώσει πολλές λειτουργίες του οργανισμού του. «Όσο ασθενέστερο είναι ένα σώμα τόσο περισσότερο ευάλωτο καθίσταται και δεν μάς υπακούει. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει με ένα γυμνασμένο σώμα», έγραφε πριν 150 χρόνια ο μέγας Γάλλος διανοούμενος Ζαν Ζακ Ρουσό.
Πρόσφατη μελέτη που έγινε στη Βοστόνη σε δέκα ογδοντάρηδες απέδειξε ότι ύστερα από τρεις εβδομάδες κατά τις οποίες ασκούνταν κάθε δύο ημέρες, η μυϊκή μάζα των ποδιών τους αυξήθηκε κατά 10% έως 15%, με αποτέλεσμα να βελτιωθεί η φυσική τους κατάσταση και η ευστάθειά τους.
Δύο από αυτούς, μάλιστα, μπόρεσαν εύκολα να κινηθούν και χωρίς μπαστούνι. Η άσκηση παίζει μεγάλο ρόλο στην απόδοση του σωματικού και του οργανικού μας κεφαλαίου, συμβάλλει δε και στην αποτελεσματική καταπολέμηση του άγχους.
Η ευημερία μάς χάρισε ελαφρότερη εργασία, ευκολότερη μετακίνηση, αφθονία τροφίμων και απολαύσεων. Όμως, όλες αυτές οι ανέσεις έχουν ως επακόλουθα το υπερβολικό βάρος, την υποκινητικότητα και το στρες.
Απολαμβάνουμε την άνετη ζωή, αλλά συγχρόνως δεν αισθανόμαστε και τόσο καλά από σωματική άποψη: λαχανιάζουμε όταν ανεβαίνουμε μια σκάλα, κοιμόμαστε άσχημα, νοιώθουμε κουρασμένοι στην δουλειά.
Το σώμα αρχίζει να πονάει εδώ κι εκεί, κρυολογούμε συχνότερα και για περισσότερο χρόνο, η πλάτη πονάει, ακούγονται επικίνδυνοι τριγμοί όταν γονατίζουμε, ενώ ζαλιζόμαστε στην προσπάθειά μας να ξανασηκωθούμε.
Ο γιατρός, τότε, αρχίζει να μιλά για κυκλοφορικό, καρδιά, πίεση, ισχυαλγίες, αρθριτικά και ανεπάρκεια και αρχίζει να χορηγεί λογής λογής φάρμακα.
Δεχόμαστε συχνά τις προτροπές: ξεκουράσου, κάνε διακοπές, χρειάζεσαι καθαρό αέρα και περιπάτους, χρειάζεσαι δίαιτα, βιολογική διατροφή. Βομβαρδιζόμαστε κυριολεκτικά από πλήθος συστάσεις και συνταγές. Επίσης, ακούμε και διαβάζουμε ότι «το μόνο που χρειάζεται για να αποφύγουμε το έμφραγμα είναι λίγο τρέξιμο».
Τι από όλα αυτά είναι σωστό; Τι μας αφορά και κατά πόσο; Σε ποια άσκηση πρέπει να υποβάλλουμε τον εαυτό μας και πόσο συχνά; Τι μπορούμε να περιμένουμε από όλα αυτά; Αυτά είναι τα ερωτήματα που θέτει ο συγγραφέας Μ. Σκλορτς σε ένα μικρό βιβλίο με θέμα την καλή φυσική κατάσταση.
Κατά την άποψή του, η εμφάνιση του σώματός μας, το παρουσιαστικό και η αποδοτικότητά μας καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό από εμάς τους ίδιους, με τη βοήθεια της σωστής διατροφής και εκγύμνασης. Ένα ασκημένο σώμα αποτελεί την καλύτερη προϋπόθεση για τη διατήρηση της υγείας και την αποδοτικότητα του πνεύματος.
Ο βιολογικός χρόνος προχωρεί διαφορετικά από τον χρονολογικό και εμείς οι ίδιοι προσδιορίζουμε τον ρυθμό του. Μπορούμε να τον επιταχύνουμε, παραδείγματος χάριν με το κάπνισμα και το αλκοόλ. Ή να τον επιβραδύνουμε, με την εκγύμναση.
«Υπολογίζουμε την ηλικία ενός ατόμου από την έκφραση του προσώπου του, το παρουσιαστικό του και τη σωματική και πνευματική του κατάσταση», γράφει ο Μ. Σκλορτς. «Ως μέτρο σύγκρισης παίρνουμε την κατάσταση της πλειοψηφίας, για παράδειγμα όλους τους γνωστούς μας εξηντάρηδες.
Γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι μιας ηλικίας μοιάζουν πολύ μεταξύ τους – σε αυτό συντελεί η ομοιότητα στον τρόπο και τις συνήθειες της ζωής. Έτσι, σε γενικές γραμμές, οι εξηντάρηδες έχουν αυξημένο βάρος, ενώ το σώμα τους μόλις και καταφέρνει να αντεπεξέρχεται στις εργασίες που χρειάζονται δύναμη, ευκινησία και αντοχή.
ο σώμα αντιδρά στις απαιτήσεις: αποδυναμώνει τους μυς που δεν χρησιμοποιούνται και μικραίνει τα όργανα που δεν καταπονούνται. Η καρδιά αδυνατίζει, το σύστημα των αρτηριών για τη μεταφορά του αίματος συρρικνώνεται και τα τμήματα των πνευμόνων που έχουν ελαττωματική ανάπτυξη αδρανούν.
Ωστόσο, σε μεγάλο βαθμό, τα φαινόμενα αυτά δεν είναι απαραιτήτως φαινόμενα της ηλικίας. Με τα σπορ και την άσκηση μπορεί κανείς να διατηρήσει καλή αποδοτικότητα του σώματός του, ακόμη και σε μεγάλη ηλικία, επιβραδύνοντας την βιολογική παρακμή».
Φράσεις οι οποίες έχουν μεγάλο βάρος για τους managers, που λαμβάνουν αποφάσεις και ηγούνται μεγάλων ομάδων ανθρώπων.
