Από πολύ νωρίς στην πορεία του τάχθηκε «στην επίμονη μάχη υπέρ της ζωής, με κάθε δύναμη που θα μπορούσε να αντλήσει από μέσα του»!
Η οικογένειά του διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην απόφασή του να στραφεί στην Ιατρική. Οι γονείς του του δίδαξαν από τα παιδικά του κιόλας χρόνια την αξία του σεβασμού και της αγάπης για τον συνάνθρωπο. Από την παιδική του ηλικία ξεχώριζε για τις επιδόσεις του, τόσο στο Σχολείο Αρκάσας Καρπάθου, όσο και στο Βενετόκλειο Γυμνάσιο και Λύκειο της Ρόδου.
Η αγάπη του για την μελέτη και το διάβασμα διαδραμάτισαν κεντρικό ρόλο στην επιλογή του επαγγέλματος. Η Ιατρική τον γοήτευσε νωρίς ως σταδιοδρομία μόνιμης μελέτης και έρευνας, αλλά και μίας απόλυτης μορφής έμπρακτης αγάπης για τον συνάνθρωπο.
Διδάσκει στους νεότερους να σέβονται τους ιστούς και να σχεδιάζουν προσεκτικά και με απόλυτη λεπτομέρεια την παραμικρή τους πράξη εντός του χειρουργείου.
Η χειρουργική ήταν μια συνειδητή απόφαση που πήρε στα χρόνια του ως φοιτητής Ιατρικής. Κατά την διάρκεια των κλινικών μαθημάτων ήταν εμφανής η κλίση του προς την πιο «πρακτική» προσέγγιση των Χειρουργών, ενώ ξεχώρισε μεταξύ των συμφοιτητών του για τις δεξιότητες του σε βασικές χειρουργικές πράξεις.
Εξάλλου, ως φοιτητής αρίστευσε στο μάθημα της Χειρουργικής και των Χειρουργικών Ειδικοτήτων. Ο θάνατος του πατέρα του, λίγο πριν το πτυχίο του, τον επηρέασε βαθύτατα στην απόφαση να ταχθεί εφόρου ζωής, στην επίμονη μάχη υπερ της ζωή με κάθε δύναμη που θα μπορούσε να αντλήσει από μέσα του.
Η απόφαση για την ειδικότητα στην Αμερική δεν ήταν εύκολη, όμως στάθηκε η σημαντικότερη ίσως στροφή στην πορεία του. Πέρα από τη διεθνώς αναγνωρισμένη φήμη του Ohio State University και το άρτια οργανωμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα ειδικότητας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Riverside Methodist, οι ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν στο ακαδημαϊκό αυτό περιβάλλον ήταν μοναδικές.
Γρήγορα οι διευθυντές του αντιλήφθηκαν το διαγνωστικό του ταλέντο και την τεχνική του δεξιότητα και του υπέδειξαν τον δρόμο της Γενικής Χειρουργικής, ενώ ο ίδιος είχε στραφεί αρχικά στην Ορθοπαιδική.
Στην ειδικότητα του μαθήτευσε κοντά σε Χειρουργούς διεθνούς φήμης, των οποίων τα βιβλία κυκλοφορούν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. Αξίζει να σημειωθεί, ότι εκπαιδεύτηκε δίπλα στον Robert Zollinger που είχε περιγράψει πρώτος το γνωστό σύνδρομο από το 1955.
Έχει λάβει πολύ συχνά στο παρελθόν τιμητικές διακρίσεις και σημαντικές θέσεις στα Επιστημονικά Συμβούλια Διεθνών Οργανώσεων (SAGES, IFSO, MIRA, Greek Chapter of ACS, Ελληνική Επιστημονική Εταιρία Ρομποτικής Χειρουργικής) και πολλαπλά βραβεία για επιστημονικές εργασίες σε παγκόσμια συνέδρια.
Οι τρεις επιτυχίες που αξίζει να αναφερθούν είναι η έναρξη του πρώτου προγράμματος Ρομποτικής Χειρουργικής Μιας Τομής παγκοσμίως το 2011, η εκλογή του ως πρώτος Πρόεδρος της Εταιρίας Ρομποτικής Χειρουργικής Νοτιοανατολικής Ευρώπης (SEERSS) το 2012, μετά από ψηφοφορία των μελών από πέντε διαφορετικά κράτη και η πρόσφατη ανάδειξή του ως κορυφαίου στο κόσμο χειρουργού ρομποτικής γενικής χειρουργικής από την κατασκευάστρια εταιρία του ρομπότ Da Vinci, Intuitive Surgical.
Στόχος μας τώρα, τονίζει ο κ. Κωνσταντινίδης, «μιας και με τον εξοπλισμό μας πρωτοστατούμε στις εξελίξεις και βρισκόμαστε διαρκώς πολλά βήματα μπροστά, με τις τεχνολογίες που θα φέρει το 5G, είναι να μπορούμε να επεμβαίνουμε χειρουργικά εξ αποστάσεως με τη ρομποτική πλατφόρμα και να εκπαιδεύουμε εξ αποστάσεως χειρουργούς »
Έχει όλα τα στοιχεία του πραγματικού Χειρουργού στον χαρακτήρα του. Είναι άνθρωπος επικοινωνιακός και ευπροσήγορος, που αμέσως «δένεται» με τον ασθενή του. Διαθέτει χιούμορ και κερδίζει αμέσως τον άλλο εύκολα με την αμεσότητά του.
Το ενδιαφέρον του για τον άρρωστο είναι ουσιαστικό και τον αντιμετωπίζει ως ολοκληρωμένη προσωπικότητα με οικογενειακό περιβάλλον και επαγγελματική και κοινωνική ζωή. Στο χειρουργείο, πιστεύει περισσότερο στην σωστή σκέψη και λιγότερο στα γρήγορα χέρια.
Είναι θερμός υποστηρικτής των μικρών τομών, της λιγότερης δυνατής κάκωσης και της μηδαμινής ταλαιπωρίας του ασθενούς. Διδάσκει στους νεότερους να σέβονται τους ιστούς και να σχεδιάζουν προσεκτικά και με απόλυτη λεπτομέρεια την παραμικρή τους πράξη εντός του χειρουργείου.
Η επιστροφή στην Ελλάδα
Όταν επέστρεψε από τις ΗΠΑ και αφού εργάστηκε ακόμα τρία χρόνια εκεί ως ειδικευμένος Χειρουργός, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εισηγητές της Λαπαροσκοπικής Χειρουργικής στην Ελλάδα.
Εφοδιασμένος με την γνώση των πρωτοποριακών αυτών τεχνικών που εφαρμόζονταν τότε στο Ohio και που παρέμεναν άγνωστες εδώ, μπόρεσε και τις εφάρμοσε με μεγάλη επιτυχία και παρά τις αρχικές αντιστάσεις έπεισε τον ελληνικό επιστημονικό κόσμο για τα πλεονεκτήματα και την αποτελεσματικότητά τους.
Σήμερα, είκοσι χρόνια μετά, ως Διευθυντής της Γενικής, Λαπαροσκοπικής, Ρομποτικής και Βαριατρικής Χειρουργικής του Ιατρικού Αθηνών αισθάνεται δικαιωμένος από την απόφασή του να επιστρέψει και να εργαστεί στην πατρίδα του.
Η κλινική του είναι γνωστή σε όλη την Ελλάδα, αλλά και πέρα από αυτή, συναγωνίζεται και προβάλλεται στα διεθνή συνέδρια μαζί με τις μεγαλύτερες χειρουργικές ομάδες του κόσμου.
Έχει διδάξει μεγάλο αριθμό Χειρουργών στην Λαπαροσκόπηση και συνεχίζει να διδάσκει μέχρι σήμερα ως expert Λαπαροσκόπος και ως proctor της Ρομποτικής Χειρουργικής. Αξίζει να τονιστεί η πρόσφατη εμπειρία του στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Fudeni του Βουκουρεστίου στην Ρουμανία, όπου πήγε κατόπιν πρόσκλησης του Διευθυντή Χειρουργικής I. Popescu και βοήθησε τους Ρουμάνους Χειρουργούς να ξεκινήσουν το πρώτο πρόγραμμα Ρομποτικής Χειρουργικής στην χώρα.
Η εμπειρία αυτή ήταν πολύ ξεχωριστή, διότι τα πρώτα περιστατικά που επιλέχθηκαν από τους ξένους συναδέλφους ήταν πολύ ενδιαφέροντα και πολύ μεγάλης τεχνικής δυσκολίας στο χειρουργείο.
Μάλιστα ζήτησαν να πραγματοποιήσει τις επεμβάσεις αυτές σε απευθείας μετάδοση σε διεθνές συνέδριο που λάμβανε χώρα εκείνες τις μέρες στο Βουκουρέστι. Θαυμάζει πολύ την ρουμανική ομάδα Ρομποτικής Χειρουργικής, που μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα προώθησε το πρόγραμμα της κλινικής, παρά τις δύσκολες κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν στην χώρα.
Αντίστοιχη εμπειρία είχε σε πολλές χώρες, όπως στην Παλαιστίνη, στη Σερβία και στην Κύπρο. Θωρεί ότι η ιατρική επιστήμη ακολουθεί εξέλιξη πιο αργή σε σχέση με άλλες επιστήμες, ίσως επειδή έχει να κάνει με την ανθρώπινη ζωή και κάθε εφαρμογή της χρειάζεται πολλά χρόνια δοκιμών πριν βγει στην κλινική πράξη.
Πιστεύει ότι το πάντρεμα της Χειρουργικής με την πληροφορική, που συνέβη συνέβη στη Ρομποτική Χειρουργική αποτελεί το πιο γρήγορο μέσο για να μπουν οι τεχνολογικές εξελίξεις στην χειρουργική αίθουσα.
Ήδη, χάρη στην ρομποτική ο χειρουργός μπορεί και απολαμβάνει τρισδιάστατη απεικόνιση του οπτικού του πεδίου (stereoscopic vision) και έχει στα χέρια του εργαλεία που κάνουν κινήσεις καρπού (endowrist instruments). Ειδικά φίλτρα στη λαπαροσκοπική κάμερα σε συνδιασμό με ενέσιμη φθοριούχο ουσία απεικονίζουν στον χειρουργό την «κρυμμένη» έως σήμερα ανατομία του ασθενούς ( Firefly).
Οι τομές λιγόστεψαν και με το ρομπότ χρησιμοποιείται πλέον μόνο μία για πολλές από τις επεμβάσεις (Single -site). Τα επόμενα βήματα είναι η αίσθηση αφής στα χειριστήρια (tactile feedback), η ενσωμάτωση του απεικονιστικού ελέγχου του ασθενούς πάνω στο οπτικό πεδίο (augmented reality navigation), n in situ ιστολογική ανάλυση (real- time biopsy) και ο αυτοματοποιημένος περιορισμένος των κινήσεων του Χειρουργού μακριά από επικίνδυνα σημεία (patient- specific safety zone).
Για ανθρώπους πρακτικούς, που καθημερινά απολαμβάνουν τον καρπό της δουλειάς τους οι δύσκολες έννοιες «επιτυχία» και «ευτυχία» γίνονται ολοένα πιο κατανοητές και χειροπιαστές.
Πιστεύει ότι «επιτυχία» είναι το κυνήγι της ευτυχίας: να προσπαθεί κανείς να βρίσκεται ένα μίλι μπροστά από τους άλλους ή όπως λένε στην Αμερική, να έχει προβάδισμα, το “extra mile”. Ευτυχία είναι «να πέφτεις το βράδυ να κοιμηθείς και να νιώθεις ικανοποιημένος με όσα έχεις και έχεις καταφέρει σήμερα, και μέχρι σήμερα, σε τέτοιο βαθμό που να μπορείς να συνεχίζεις να ονειρεύεσαι αυτά που θέλεις να καταφέρεις αύριο…»
Αγαπά την επιστροφή στον τόπο καταγωγής του, την Κάρπαθο. Πάντοτε απολαμβάνει την διασκέδαση με τη νησιώτικη μουσική και τους χορούς και του αρέσει να δημιουργεί και να τραγουδά μαντινάδες. Εκεί, συνήθως τα καλοκαίρια μπορεί να χαλαρώνει με την οικογένεια και τους φίλους του.
Η σύζυγος του Μαριλένα Βλάχου είναι Επίκουρη Καθηγήτρια της Φαρμακευτικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχουν δύο παιδιά, τη Σοφία και τον Μιχάλη, που βρίσκονται σε ηλικία να μοιραστούν τα προσωπικά του ενδιαφέροντα, όπως σπορ, τένις, θέατρα και ό,τι έχει σχέση με την θάλασσα.
Το motto του είναι μάλλον το “life is short”, κάτι που συνηθίζει να λέει στους συνεργάτες του εννοώντας ότι η ζωή μοιάζει να είναι σύντομη και για τον λόγο αυτό δεν θα πρέπει να διστάζουν να παίρνουν σημαντικές αποφάσεις για αυτή, είτε αφορά στη δική τους ζωή είτε στη ζωή των σθενών τους, που στην περίπτωση του Χειρουργού είναι έννοιες ταυτόσημες.
