Ήταν Απρίλιος του 2010. Κάπου 100 ζευγάρια πάμπλουτων Ευρωπαίων βρέθηκαν στο υπερμοντέρνο Μέγαρο Μουσικής του Λουξεμβούργου με σκοπό να συζητήσουν πώς θα μπορούσαν να διευρύνουν τις φιλανθρωπικές τους πράξεις. Βεβαίως, είχαν επιλέξει μία χώρα που είναι από τους καλύτερους φορολογικούς παραδείσους της Ευρώπης, αν όχι του κόσμου.
Παρόλα αυτά, ο Λουξεμβούργιος πρωθυπουργός υποσχέθηκε νέους νόμους στους παρισταμένους, ώστε το Λουξεμβούργο να γίνει το κέντρο της ευρωπαϊκής φιλανθρωπίας. Εξάλλου, το Συμπόσιο των πάμπλουτων Ευρωπαίων είχε οργανωθεί από την Κεντρική Τράπεζα του Λουξεμβούργου, ύστερα από το αίτημα ορισμένων πλουσίων πελατών της να έχουν συμβούλους για φιλανθρωπικές ενέργειες.
Όπως μάς είπε ένας πάμπλουτος Έλληνας πελάτης της τράπεζας, όλο και περισσότεροι Ευρωπαίοι μεγιστάνες του πλούτου πιστεύουν ότι οι φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες δεν είναι δυνατόν να μονοπωλούνται από Αμερικανούς δισεκατομμυριούχους, όπως ο Bill Gates και ο Warren Buffett. Από την πλευρά τους, τόσο οι τράπεζες του Λουξεμβούργου όσο και αυτές της Ελβετίας, πιστεύουν ότι οι φιλανθρωπικές συμβουλές σίγουρα θα φέρουν κοντά τους και νέους πλούσιους πελάτες.
Το παράδειγμα των λουξεμβουργιανών και των ελβετικών τραπεζών ακολουθεί τώρα και ο ζάπλουτος πρίγκιπας Αλβέρτος του Μονακό, ο οποίος προσφάτως, με την φιλενάδα του Charlenne Wittstock, διοργάνωσαν στο πριγκιπάτο ένα εντυπωσιακό πάρτυ, από το οποίο αποκόμισαν περίπου 65 εκατ. ευρώ.
Επίσης, ο πρίγκιπας Αλβέρτος, σε συνεργασία με τον επίσης δισεκατομμυριούχο Αμερικανό Ted Turner, δημιούργησαν ένα ειδικό ταμείο για την προστασία του περιβάλλοντος και ορισμένων ειδών, τα οποία απειλούνται με εξαφάνιση. Ας σημειωθεί ότι ένα από τα είδη αυτά είναι και οι «περιπατητές καρχαρίες».
Κατά τα λοιπά, το 2005 ιδρύθηκαν στη Γερμανία 1.000 νέες φιλανθρωπικές οργανώσεις –αριθμός ρεκόρ. Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να πούμε ότι η επίδοση αυτή οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε πρωτοβουλίες και προσπάθειες του πανίσχυρου Ιδρύματος Bertelsmann, το οποίο, ως γνωστόν, ελέγχει και τον ομώνυμο όμιλο που κυριαρχεί στον γερμανικό χώρο των μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Εντυπωσιακές φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες έχουν αναληφθεί και από Γάλλους δισεκατομμυριούχους, όπως ο Bernard Arnault και ο Edouard Leclerc. Ωστόσο, στην Γαλλία οι πρωτοβουλίες αυτές συναντούν αρκετές αντιδράσεις από την εγχώρια γραφειοκρατία και την κρατικοδίαιτη παράδοσή της.
Όπως μας έλεγε προσφάτως Γάλλος συνάδελφος, με καλές προσβάσεις σε πλούσιους Ευρωπαίους, οι διαφορές σε φιλανθρωπικές αντιλήψεις μεταξύ Αμερικανών και Ευρωπαίων –με εξαίρεση τους Άγγλους– οφείλονται στην κουλτούρα του «λάθρα βιώσας» την οποία έχουν οι πλούσιοι Ευρωπαίοι της ηπειρωτικής Ευρώπης.
Όπως φαίνεται, όμως, κατά τον George Soros, ο αγγλοσαξονικός φιλανθρωπικός καπιταλισμός κερδίζει έδαφος πλέον και στην ηπειρωτική Ευρώπη, με αποτέλεσμα τα σχετικά Ιδρύματα να ξεφυτρώνουν σε καθημερινή βάση. Έτσι, δεν είναι τυχαίο ότι στην Ιταλία ιδρύθηκε το Ίδρυμα «Oliver Twist» και στην Γενεύη είδε το φως της ημέρας το Ίδρυμα «Eichenberger of Wise» –που είναι και ο πρώτος ευρωπαϊκός εταιρικός φιλανθρωπικός σύμβουλος.
Ίσως, όμως, για τους Ευρωπαίους πλούσιους το μεγαλύτερο εμπόδιο στη φιλανθρωπική τους έφεση να είναι η γραφειοκρατική καχυποψία κάποιων υπουργείων Οικονομικών, τα οποία πιστεύουν ότι πίσω από φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες κρύβεται φοροδιαφυγή. Υπό αυτές τις συνθήκες, πάντως, δεν αποκλείεται σύντομα να δούμε τις Βρυξέλλες να κάνουν λόγο για ευρωπαϊκές φιλανθρωπικές ντιρεκτίβες.
