Σ ε ηλικία 23 ετών, ο Νίκος Ευθυµιάδης ήταν αποφασισµένος να φύγει για τις ΗΠΑ, για να ακολουθήσει καριέρα γενετιστή - ακαδηµαϊκού. Μια αξέχαστη ολονύχτια συζήτηση µε τον πατέρα του τον έπεισε ότι είναι γεννηµένος επιχειρηµατίας.
Τα χρόνια που ακολούθησαν απέδειξαν ότι, ο πρεσβύτερος Ευθυµιάδης είχε δίκιο.
Το γονίδιο του ανήσυχου επιχειρηµατία, µαζί µε εκείνο του δραστήριου ευπατρίδη, καθορίζουν το DNA του Νίκου Ευθυµιάδη, προέδρου σήµερα ενός επιχειρηµατικού Οµίλου µε δέκα θυγατρικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό και πλούσια συµµετοχή στα τοπικά, αλλά και διεθνή κοινωνικά δρώµενα. O Νίκος Ευθυµιάδης, Πρόεδρος και ∆ιευθύνων Σύµβουλος του Οµίλου REDESTOS Efthymiadis Agrotechnology Group, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 26 Σεπτεµβρίου του 1944, ήδη δεύτερη γενιά αστικής οικογένειας προσφύγων από τη Ραιδεστό της Ανατολικής Θράκης.
Στη Ραιδεστό, η οικογένεια είχε αναπτύξει µακροχρόνια και προσοδοφόρα επιχειρηµατική δραστηριότητα στους τοµείς εµπορίας τροφίµων κι εκµετάλλευσης ενός µεταλλίου. Όταν όµως, ο Ευθύµιος Ευθυµιάδης έφτασε στη Θεσσαλονίκη το 1922, µετά τη µικρασιατική καταστροφή, η µόνη περιουσία της οικογένειας ήταν πλέον ένα δαχτυλίδι µεγάλης αξίας της γιαγιάς Φανής.
Ο Ευθύµιος, σπουδαγµένος στη Μεγάλη του Γένους Σχολή κι εθελοντής σηµαιοφόρος του 14ου Συντάγµατος, δεν το έβαλε κάτω. Από νεαρός επιχειρηµατίας έγινε υπάλληλος και σύντοµα προϊστάµενος στην Ελευθέρα Ζώνη Θεσσαλονίκης, όπου έγινε περιζήτητος για το δυναµισµό και την εξωστρέφειά του. Γρήγορα, όµως, ξαναµπήκε στο χώρο των επιχειρήσεων ιδρύοντας το 1935 την “Κ&Α Ευθυµιάδης”.
Ο Νίκος Ευθυµιάδης θυµάται τον πατέρα του ως άνθρωπο ανήσυχο, που ασχολείτο µε πολλά πράγµατα ταυτόχρονα. Είχε ακόρεστο ενδιαφέρον για τις σύγχρονες τεχνολογίες και του άρεσε να σχεδιάζει και να συναρµολογεί νέες συσκευές κι αγροτικά εργαλεία. Ήδη από το 1932, πριν ο ίδιος γεννηθεί, ο πατέρας του έφερνε τριανταφυλλιές, σπόρους και βολβούς από την Ολλανδία. Οι ασθένειες, που ήταν λογικό να παρουσιάσουν τα φυτά, τον οδήγησαν στην αναζήτηση κατάλληλων φυτοφαρµάκων.
Αυτή ακριβώς η έλλειψη αποτέλεσε την έµπνευση για να ιδρυθεί η “Κ&Α Ευθυµιάδης”, που εισήγαγε για πρώτη φορά στην Ελλάδα αγροχηµικά προϊόντα. το 1967, έχοντας µόλις τελειώσει τη Γεωπονική Θεσσαλονίκης, ο τότε 23χρονος Νίκος Ευθυµιάδης δηλώνει έτοιµος να φύγει για τις ΗΠΑ, µε σκοπό ν’ ακολουθήσει ακαδηµαϊκή καριέρα στη γενετική. Μάλιστα, έχει ήδη εξασφαλίσει υποτροφία για το Πανεπιστήµιο του Stanford στην Καλιφόρνια. Η παρέµβαση του 70χρονου, πλέον, Ευθύµιου Ευθυµιάδη ήταν άµεση:
«Θα κάνεις µεγάλο λάθος. Είσαι γεννηµένος επιχειρηµατίας, όχι ακαδηµαϊκός». Ο πατέρας του ήταν αποφασιστικός, αλλά όχι πιεστικός. Αυτή η στάση ήταν καθοριστική στο να τον πείσει κι, όπως λέει τώρα, ήταν η σωστότερη απόφαση της ζωής του. Αµέσως µετά τον στρατό και τη µετεκπαίδευσή του στην Αγγλία µπήκε στην εταιρία…
Ο Νίκος Ευθυµιάδης αποφάσισε µεν να ακολουθήσει τα χνάρια του πατέρα του, αλλά σε ένα πράγµα ήταν κάθετος: δεν ήθελε να ασχοληθεί µόνο µε το εµπόριο. ∆εν έβλεπε µε συµπάθεια τα εισαγόµενα µπουκαλάκια από την Αγγλία, οπότε θέλησε να αναπτύξει βιοµηχανία, για να παράγει ελληνικά.
Στα πρώτα του βήµατα, σε ένα γραφείο τέσσερα επί τέσσερα στην στοά της οδού Τσιµισκή 27, µε αποθήκες στην πίσω αυλή, συσκεύασε µε την ψυχή του –όπως χαρακτηριστικά λέει– ποντικοφάρµακο, που παραγόταν, πλέον, στη Θεσσαλονίκη.
Το πρώτο εργοστάσιο, εµβαδού 1.200 τετραγωνικών, έγινε το 1970 στο Κορδελιό, ενώ το 1975 ακολούθησε το δεύτερο, στη Σίνδο. Ταυτόχρονα, ξεκίνησαν και οι πρώτες εξαγωγικές προσπάθειες προς Μέση Ανατολή και Ανατολική Ευρώπη.
Η αµιγώς εµπορική εταιρία είχε πλέον µετεξελιχθεί σε βιοµηχανία. Σήµερα, πλέον, οι δραστηριότητες του Οµίλου χωρίζονται σε τέσσερις κλάδους, στους οποίους παρέχονται προϊόντα και υπηρεσίες αιχµής: προστασία και θρέψη φυτών, πολλαπλασιαστικό υλικό, εργαστηριακές και συµβουλευτικές υπηρεσίες κι εµπορία τροφίµων. Ο Όµιλος διαθέτει δέκα θυγατρικές, εκ των οποίων τρεις στο εξωτερικό (Βουλγαρία, Ρουµανία, Σερβία), ενώ δραστηριοποιείται σε Αλβανία, ΠΓ∆Μ και Μέση Ανατολή. Ήδη έχουν δροµολογηθεί προγράµµατα για επέκταση σε νέες δραστηριότητες σε Ανατολική Ευρώπη και Τουρκία.
Τί σηµαίνει επιτυχία για τον Νίκο Ευθυµιάδη; «Επιτυχία είναι να αφήνεις κάτι πίσω σου, όταν έρθει η ώρα να αποχωρήσεις», λέει και διευκρινίζει πως αν δεν µείνει κάτι, που θα µπορέσει να το πάρει η επόµενη γενιά, είτε αυτή είναι τα παιδιά σου –ο ίδιος έχει τρία παιδιά και τέσσερα (για την ώρα) εγγόνια– είτε κάποιος έξω από την οικογένεια, τότε δεν µπορείς να πεις ότι έχεις επιτύχει. Κι όπως εξηγεί, τα χρήµατα είναι δευτερεύουσας σηµασίας. Φυσικά, ως επιχειρηµατίας, είναι αυτονόητο να θέλει να κερδίζει και να ανελίσσεται, αλλά αυτό δεν ήταν, ούτε είναι, το πρωταρχικό του µέληµα.
Υπέρµαχος παλαιών –και στις µέρες µας, δυστυχώς, ξεχασµένων– αξιών, λέει πως η κύρια επιθυµία του είναι να είναι συνεπής, ηθικός και ταυτόχρονα να προσφέρει στην πατρίδα του. Τα χαρακτηριστικά, που θεωρεί ότι τον βοήθησαν να πετύχει τους στόχους του, είναι η επιµονή, η διαχρονικότητα και η µεθοδικότητα. Υπάρχει συνταγή επιτυχίας στο επιχειρείν; «Να είσαι έτοιµος να πάρεις ρίσκο, χωρίς να φοβάσαι ότι θα αποτύχεις», απαντά ο Νίκος Ευθυµιάδης. «Όµως, ρίσκο λελογισµένο, όχι τύπου καζίνο», διευκρινίζει. ∆εν είναι δυνατόν να έχεις βεβαιότητα, αλλά πρέπει να έχεις µια καλή πιθανότητα.
Κι όπως συµπληρώνει, µεγάλο ρόλο παίζει κι ο χαρακτήρας του ανθρώπου, η δυνατότητά του να εντάξει τον ορθολογισµό στην επιχειρηµατική του κουλτούρα. Αυτή η επιχειρηµατική κουλτούρα είναι, κατά τη γνώµη του, κι ο µοχλός που θα δώσει ώθηση στη νεανική επιχειρηµατικότητα. Με µια λέξη, επιµόρφωση, όπως χαρακτηριστικά λέει, µε την έννοια της παιδείας, αλλά και µε την έννοια της καλλιέργειας επιχειρηµατικού πνεύµατος απ’ τα θρανία. Τα παιδιά πρέπει να µαθαίνουν ότι το κέρδος δεν είναι κολάσιµο.
Ότι πρέπει να σκέφτονται ανοιχτά. Ότι δεν πρέπει να φοβούνται να πληρώσουν φόρους, σηµειώνει και προσθέτει ότι το θετικό στοιχείο της κρίσης είναι ότι η νέα γενιά θα ζοριστεί κι έτσι θα µάθει, έστω µε τον άσχηµο τρόπο, τι σηµαίνει δηµιουργία.
Η δηµιουργία, βέβαια, απαιτεί σκληρή δουλειά. Ο ίδιος εργάζεται 16-18 ώρες κάθε µέρα, αλλά σίγουρα θα βρει χρόνο για το αγαπηµένο του χόµπι, την ιστιοπλοΐα ή για να χαλαρώσει µε µια ωραία συζήτηση µεταξύ φίλων ή οικογένειας.
Ποιο είναι το motto του; Με µια λέξη, “ολοκλήρωση”. «Πάντα να ολοκληρώνεις αυτό που αρχίζεις. Να µην αφήνεις ποτέ τα πράγµατα µισά», καταλήγει.
